Eind december vertrok FairMail mede-oprichter Peter den Hond voor een 3 weeks bezoek aan FairMail Peru. Lees en leef mee met zijn dilemma’s, hoogte- en dieptepunten:
“Voor mij waren het drie weken vol met ontzag voor het doorzettingsvermogen van de tieners, dilemma’s door cultuurverschillen en plezier tijdens het samen reizen en foto’s maken. Ervaringen die mijn “FairMail batterijen” weer volledig hebben opgeladen om aan de slag te gaan in Nederland.
Ontzag
Een van de doelen van deze reis was zoals altijd het vertellen hoe de FairMail kaarten door consumenten in het westen worden ontvangen. Alleen als de tieners zien welke kaarten goed lopen en naar welke beelden veel gevraagd wordt kunnen ze hun product aanpassen aan de vraag. En zo meer geld verdienen natuurlijk!
Daarnaast was het aanhalen van de persoonlijke band met de tieners belangrijk. Gedurende de rest van het jaar missen we elkaar enorm en dat voel je extra als je elkaar weer spreekt. Ik heb weer veel persoonlijke verhalen gehoord. Zoals een van de meiden die geslagen wordt door haar stiefvader en politiebescherming heeft moeten vragen. Of een andere tiener wiens onverantwoordelijke vader al een aantal weken geen geld meer naar huis stuurt, waardoor haar familie schulden maakt om uberhaupt te kunnen eten. En het verhaal van een van de ex-straatjongeren die nu weliswaar in een tehuis woont maar zich veel zorgen maakt om zijn moeder aangezien twee van zijn familieleden elkaar thuis, soms met messen, letterlijk naar de keel vliegen!
Gelukkig zijn er ook positieve verhalen. In december hebben Patricia, Mariluz en Yuli succesvol de middelbare school afgerond en zijn ze begonnen met vervolgopleidingen. Cinthia is officieel afgestudeerd als toerismegids (klik hier voor haar foto’s op facebook!). De eerste FairMail tiener die een meerjarige vervolgopleiding afrondt! En Juan Carlos is stage aan het lopen als hoofdkok in een pizzeria. FairMail hebben we ooit opgericht om de keten van armoede te doorbreken, zodat de jongeren later gezinnen stichten waarin meer kansen geboden worden dan de gezinnen waarin zijzelf zijn opgegroeid. De verkoop van hun kaarten is daarin belangrijk, maar hun eigen doorzettingsvermogen blijft de bron. Daarom is mijn respect voor hun zo immens groot. Een bron van inspiratie zelfs!
Dilemma’s
Over geheel 2010 is de winstuitkering in Peru met 30% gestegen vergeleken met 2009 tot een totaal van 12.500 euro. Geweldig, maar het kan natuurlijk altijd beter! Dat veroorzaakte mijn belangrijkste dilemma. Met mijn westerse, op efficiëntie en regels gerichte blik zag ik dat het goed ging met FairMail Peru, maar dat het nog veel beter kan. Moet ik accepteren dat sommige dingen minder efficiënt gaan dan toen wij er nog waren? Of moeten we terug naar de striktere en efficiëntere basis waarmee Janneke ooit FairMail oprichtte in 2006? En zouden we dan echt meer uit het concept en meer inkomsten kunnen halen of juist dingen kapot maken?
Een illustratief voorbeeld is een van de tieners die weliswaar goede foto’s schiet, daardoor redelijke inkomsten heeft en plezier beleeft aan het lid zijn van de “FairMail familie”. Maar hij komt vaak te laat en gaat soms onverantwoordelijk met zijn camera om. Onze lokale manager corrigeert hem niet altijd even streng en hierdoor levert FairMail hem niet de waardevolle werkervaring op die we willen bieden. Ook qua persoonlijke begeleiding valt er in zijn geval nog een hoop te verbeteren zodat hij zijn geld effectief en efficiënt investeert in zijn toekomstplan, dat er nog steeds niet is.
Plezier
Dit soort “problemen” kon ik goed observeren tijdens de 9 daagse fotografiereis naar de Peruaanse Andes. Tijdens deze fantastische fotografiereis hebben we hard gewerkt aan nieuwe foto’s voor de kerstkaarten collectie van 2011 (bekijk de eerste resultaten door hier te klikken). Maar hebben we elkaar ook beter leren kennen, bijvoorbeeld tijdens een 6 uur durende wandeling naar een bergmeer op 4.620 meter hoogte waar we elkaar naar boven moesten slepen. (klik hier voor meer foto’s op Facebook) Ook hebben de tieners meer van hun veelzijdige land leren kennen door 5 dagen te logeren bij een lokaal boerengezin in de bergen. Zeker als je met je ouders nooit op vakantie kunt zijn deze reizen voor de tieners een belangrijke kans om hun wereldbeeld te vergroten
Na de drie weken van intensief samenzijn liet het moeilijke en emotionele afscheid zich wel raden. “Tot Juli!” konden we gelukkig tegen elkaar zeggen. En tegen Elmer zelfs “tot Mei!” wanneer hij, samen met een tiener uit India, voor een 3 weekse promotie tournee naar Europa komt!”
